Mobbing. Jak to zdefiniować? Jak mu przeciwdziałać? Mobbing to proces, definiuje się go jako trwające dłuższy czas nękanie, gnębienie, przybiera on różnorodne formy. Dlatego też niezwykle trudno jest ustalić moment, czy też wytyczyć granicę po przekroczeniu, której możemy powiedzieć, że mamy od teraz do czynienia z zachowaniami prawnie niedopuszczalnymi, które oddziałują negatywnie na mobbingowanego pracownika. Według prof. Heinza Leymanna mobbing określa się jako częste oraz jednocześnie długotrwałe działania, które są skierowane przeciwko pracownikowi, zmierzające do usunięcia go z grupy współpracowników np. poprzez opuszczenie przez niego stanowiska pracy, można to nazwać niejako zmuszeniem do odejścia poprzez długotrwałe gnębienie.
Do najczęściej występujących działań ze strony mobberów (czyli osób dopuszczających się mobbingu) zalicza się: rozsiewanie fałszywych plotek, obgadywanie, wyśmiewanie, izolowanie od grupy, pogardzanie, zaczepianie bez uzasadnienia, wydawanie nieadekwatnych do pełnionego stanowiska poleceń, deprecjonowanie wiedzy mobbingowanego pracownika.
Jedną z najbardziej dotkliwych form mobbing jest mobbing, którym określam potocznie jako mobbing w białych rękawiczkach. Jest on stosowany zwykle przez przełożonych pracownika. Taka forma nękania objawia się np. ignorowaniem pracownika i brakiem równego traktowania przybierającym formę nieujmowania go w premiach czy nagrodach pieniężnych bez stosowanego uzasadnienia. Ten rodzaj mobbingu jest bardzo dotkliwy dla mobbingowanego pracownika, ponieważ trudno go udowodnić np. przed sądem.
Warto podkreślić, że niezwykle ważny jest także aspekt subiektywny mobbingu, czyli stosunek pracownika do powtarzających się w stosunku do niego zachowań przybierających formę nękania. Jeśli zatem taki pracownik czuje się poniżony lub ośmieszony, a jego poczucie własnej wartości jest nieustannie zaniżane, to stan psychiczny mobbingowanej osoby często jest tak zły, że pracownik popada w stany depresyjne lub depresję. Wówczas pozostaje leczenie psychiatryczne na ich stan psychiczny.
Bierna postawa wobec mobbingu
A co jeśli mobbinguje kolega z pracy, a dyrektor/szef nie reaguje? Wówczas można to określić bierną postawą. Powielanie schematu biernej postawy wobec stosowania mobbingu, przez szefa czy większość pracowników, czy nawet jego pośrednie wspieranie poprzez naśmiewanie się, powtarzanie niesprawdzonych plotek, ignorowanie, czy izolowanie mobbowanego współpracownika w konsekwencji może doprowadzić do zachowań skrajnie patologicznych. Można wskazać tu pewną analogię ze szkołą – w środowisku pracowniczym to pracodawca spełnia funkcję nauczyciela, który zgodnie z kodeksem pracy odpowiada za mobbing, jeśli nie wykaże, że mu przeciwdziałał! To pracodawca jest zobowiązany wprowadzić takie procedury w swoim przedsiębiorstwie, które zagwarantują pracownikowi realną ochronę przed mobbingiem!
W sprawach związanym z mobbingiem poziomym w pierwszej kolejności istotne jest ustalenie głównego mobbera, a następnie zidentyfikowanie osób, które były świadkami mobbingu, ale nie uczestniczyły aktywnie w mobbingowaniu. Często jest to niemożliwe, bo mobber wybiera takie momenty, gdy pozostaje z ofiarą sam na sam, bez świadków. Kolejną rzeczą jest ustalenie postawy przełożonego i pracodawcy. Jeśli szef nie reaguje na mobbing, a wręcz wini ofiarę i potem ją ignoruje, wówczas sam staje się mobberem.
Sprawy o mobbing są niezwykle skomplikowane i trudne dla psychiki ofiary. Kolejne tematy mobbingu w następnych wpisach na moim blogu.
W wolnych chwilach rozwijam swoje hobby: piesze wycieczki górskie, teatr oraz pasje ogrodnicze.
W celu kontaktu proszę o skorzystanie z formularza kontaktowego poniżej lub telefon:
664 015 120.
- Sprawa o podwyższenie alimentów - 18 kwietnia, 2025
- Alimenty na dorosłe dziecko? - 18 kwietnia, 2025
- Tymczasowe aresztowanie i inne środki zapobiegawcze - 18 marca, 2025